Δευτέρα 28 Φεβρουαρίου 2011

'Ενας Αρλεκίνος ''ραμμένος'' με τα χεράκια μας


Αφού διαβάσουμε και δραματοποιήσουμε την ιστορία του Αρλεκίνου τα αφήνω μόνα τους να φτιάξουν απο τα ''κουρελάκια'' της τάξης μας ( κομματάκια διαφόρων χαρτιών που μας έχουν μείνει απο άλλες εργασίες) τον δικό μας Αρλεκίνο για να στολίσουμε την τάξη μας.
Η ιστορία του Αρλεκίνου
Μια φορά κι έναν καιρό στην πόλη με τις γόνδολες, τη Βενετία, ζούσε ένα φτωχό παιδάκι, ο Αρλεκίνος. Τις μέρες της Αποκριάς, στη Βενετία γιορτάζουν το καρναβάλι με παρελάσεις και γιορτές. Όλοι ντύνονται μασκαράδες και κρυμμένοι πίσω από τις μάσκες τους γλεντάνε μέχρι το πρωί.

Ο μικρός Αρλεκίνος, κάθε απόγευμα, καθόνταν στο παράθυρο, έβλεπε τους γελαστούς μασκαράδες που περνούσαν παρέες παρέες κάτω από το σπίτι του και μερικές φορές ένα δάκρυ κυλούσε στο μαγουλάκι του. Θυμόταν πώς ντυνόταν κι αυτός μασκαράς μαζί με τον πατέρα του και τη μητέρα του και κάνανε βόλτες στην πλατεία το Αγίου Μάρκου με τα περιστέρια. Τώρα πια όλα ήταν διαφορετικά ! Ο πατέρας είχε πεθάνει και η καημένη η μητέρα του με μεγάλη δυσκολία κατάφερνε να πληρώνει τα έξοδά τους. Σκούπιζε, λοιπόν, το δάκρυ του και χαιρετούσε τους γελαστούς μασκαράδες που του φώναζαν να κατέβει μαζί τους στο γλέντι.

Η μαμά του είδε το κρυφό δάκρυ του Αρλεκίνου και ανέβηκε στη σοφίτα αποφασισμένη να βρει κάτι, έστω κι ένα παλιό ρούχο, για να μασκαρέψει το λυπημένο παιδί της. Κάτι μικρά κουρελάκια από υφάσματα της έδωσαν την ιδία ! Τα μάζεψε όλα, πήρε τα ραφτικά της και δούλεψε μέχρι το πρωί. Ένωσε τα μικρά κομματάκια, έκανε ένα μεγάλο πολύχρωμο πανί και μ’ αυτό έραψε μια φανταχτερή στολή, που άλλη δεν είχε ξαναγίνει !

Ξύπνησε χαρούμενη το Αρλεκίνο και τον έντυσε με τη στολή. Φούντωσε τα κατσαρά καστανά μαλλάκια του παιδιού και, σαν τελευταία πινελιά, άνοιξε δυο τρύπες με το ψαλίδι της σε μια μαύρη βελούδινη λωρίδα και την έδεσε στα μάτια του παιδιού για μάσκα ! Το αποτέλεσμα ήταν θαυμάσιο !

Ευτυχισμένος ο Αρλεκίνος, με τα δάκρυα απ’ τα παράπονα να λάμπουν στα ματάκια του, έδωσε ένα σκαστό φιλί στη μανούλα του και έτρεξε στην πλατεία.

Τα πυροτεχνήματα έλαμπαν στον ουρανό και τα παιδιά μάζευαν καραμέλες και σοκολάτες που πετούσαν οι άρχοντες από τα μπαλκόνια.

Όταν έφτασε στην πλατεία ο Αρλεκίνος, όλοι θαύμαζαν τη φορεσιά του, κι εκείνος χαρούμενος άρχισε να χορεύει χωρίς να φανερώνει ποιος είναι.

- Ποιος είσαι; τον ρωτούσαν πολλοί. Είσαι από τη Βενετία; Που αγόρασες αυτή τη θαυμάσια στολή;

Ο Αρλεκίνος χαμογελούσε και κρατούσε καλά φυλαγμένο το μυστικό του, ώσπου μια κοπελίτσα τού άρπαξε τη μάσκα.

- Είναι ο Αρλεκίνος ! φώναξαν κάποιοι ξένοι.
- Αυτός είναι ο βασιλιάς του καρνάβαλου, φώναξαν όλοι μαζί και του πρόσφεραν φρούτα και γλυκά χορεύοντας χαρούμενοι γύρω του.

Ο Αρλεκίνος χόρεψε ξέφρενα όλη νύχτα και το πρωί γύρισε στο σπίτι του φορτωμένος με γλυκά.

Ένας χρόνος πέρασε. Την επόμενη χρονιά, μόλις πλησίαζε η Αποκριά, όλοι έτρεξαν στη μητέρα του Αρλεκίνου και πλήρωναν όσο όσο για να ράψουν μια πολύχρωμη φορεσιά αρλεκίνου! http://users.sch.gr//athdimoger/giortes.htm

Σάββατο 26 Φεβρουαρίου 2011

Ο Παππούς Αίσωπος ήρθε στην τάξη μας.

Oι Μάσκες και τα καπέλα που φτιάξαμεγια να υποδυθούμε τα ζώα που συναντήσαμε στούς μύθους! Διακρίνεται ο λαγός και η χελώνα, η αλεπού και το λελέκι, τζίτζικας και μέρμυγκας
και άλλες...




Τετάρτη 23 Φεβρουαρίου 2011

Ο Παππούς Αίσωπος ήρθε στην τάξη μας.




Πρώτος Μύθος: Ο Λαγός και η Χελώνα

Γλώσσα, Εικαστικά-Κατασκευές, Θέατρο.
Οι Μύθοι του Αισώπου πάντα αρέσουν στα παιδιά, είπαμε λοιπόν να ασχοληθούμε λίγο πιο οργανωμένα, συγκεντρώσαμε και διαβάσαμε αρκετούς μύθους, τους αναδιηγηθήκαμε, περιγράψαμε εικόνες , δώσαμε άλλες εκδοχές σε κάποιους, δώσαμε άλλο τέλος, τους δραματοποιήσαμε, φτιάξαμε μάσκες και παίξαμε, τέλος φτιάξαμε τα δικά μας βιβλία των μύθων. Για να δείτε την συνέχεια των μύθων επισκεφτείτε ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΕΣ στη:http://mostaki.webnode.com//




Δεύτερος Μύθος: Λιοντάρι και ποντίκι.














Τρίτος Μύθος: Λιοντάρι και σκνίπα
















Τέταρτος Μύθος: Η Αλεπού και το Λελέκι.


Κυριακή 13 Φεβρουαρίου 2011

Η Χρυσομαλλούσα

Η Χρυσομαλλούσα που έχασε το πολύχρωμο μπαλόνι.


Τα παιδιά γράφουν κι εικονογραφούν το δικό τους παραμύθι.
(Νηπιαγωγείο Ολύνθου Φλεβάρης 2011)










Τόμπολα- παίζω και μαθαίνω.

Ζώα του Δάσους.

Βοήθεια χαθήκαμε στο δάσος, τα ζώα θα μας οδηγήσουν με ασφάλεια στην έξοδο προχωρώντας βήμα βήμα στο μονοπάτι.
Ενα παιχνίδι που τα παιδιά με ευχάριστο τρόπο μαθαίνουν να διαβάζουν.
Δύο παίκτες, ένα ζάρι, δύο πιόνια, το παιχνίδι αρχίζει.
Επιλέχθηκαν σκόπιμα ζώα με το ίδιο αρχικό γράμμα (λύκος-λαγός, αρκούδα- αλεπού, σκίουρος-σκατζόχοιρος) για να αποκτήσουν μεγαλύτερη φωνολογική επίγνωση καθώς διαπιστώνουν πως και η αλεπού κι η αρκούδα αρχίζουν απο Α αλλά στο ζάρι υπάρχει και το δεύτερο γράμμα που διαφέρει. Έρχονται αντιμέτωπα με το ερώτημα όταν και το δεύτερο γράμμα είναι ίδιο; σκίουρος- σκατζόχοιρος τότε πρέπει να κοιτάξουν και το τρίτο. Σε πρώτη φάση πάνω απο τα ζώα είναι γραμμένες οι λέξεις, και τα παιδιά κάνουν τις σχετικές αντιστοιχήσεις, αργότερα τις σβήνω(έχω ντύσει με αυτοκόλλητο και γράφω απο έξω) και καλούνται να διαβάσουν το ζάρι να εντοπίσουν το ζώο. Νικητής όποιος φτάσει πρώτος. Το εντυπωσιακό είναι ότι πάντα δείχνουν προθυμία να βοηθήσουν τον αντίπαλο να διαβάσει αν έχει δυσκολία , διορθώνει ο ένας τον άλλο. Συνεργάζονται αρμονικά επιθυμώντας να προχωρήσει το παιχνίδι, κι έχοντας αγωνία αν θα καταφέρουν να βρούν την έξοδο.

Τα χρωματιστά χεράκια

 Όλυνθος 2010-2011

Σχεδιάζουμε τα χεράκια μας με μαρκαδόρους και τα χρωματίζουμε στη συνέχεια κάνουμε το γέμισμα του φόντου με νερομπογιές.

Παγκόσμια ημέρα προστασίας των ζώων 4 Οκτωβρίου

Κολλάζ.
Όλυνθος 2010-2011
Το ποιηματάκι που βγήκε απο τα παιδιά! Και ο εντυπωσιακός τρόπος της ανακάλυψης της γραφής και πως τα παιδιά μαθαίνουν να γράφουν γράφοντας!!!










ΤΟ ΣΥΝΝΕΦΟ ΕΦΕΡΕ ΒΡΟΧΗ

Φθινοπωρινή ομαδική εργασία,Όλυνθος 2010-2011
Το σύννεφο έφερε βροχή....