21 Μαρτίου Παγκόσμια ημέρα ποίησης

Έλα να ζωγραφίσουμε ένα όνειρο...

Σ' έναν κόσμο βυθισμένο στα πρέπει
που το ''θέλω'' δεν είναι δικό μου
που με μάθαν να θέλω τα ''θέλω'' τους...
πως μπορώ ν' ανασάνω ελεύθερα;
πως μπορώ να σκεφτώ με την σκέψη μου;
πως μπορώ να βαδίσω το βήμα μου;
 σ έναν δρόμο που στήθηκε τόσο περίτεχνα
και μου είπαν πως είναι για μένανε...
και μου είπαν πως είναι ο σωστός...
και μου είπαν πως θα νιώθω χαρούμενη..
και πως , όπως Όλοι κι εγώ...
Δεν την θέλω την σαπίλα του δρόμου σας...
δε την θέλω την χαρά την ανύπαρκτη...
δεν το θέλω το σωστό το λάθος σας...
Κι έμαθα η σκέψη μου να είναι σκέψη μου!
κι είδα πως αυτός ο δρόμος που τόσο περίτεχνα στήσατε
δεν είναι για μένανε!
Κι αηδίασα μ' όλα αυτά!
                 μ' όλους σας!
Θέλω να ανασάνω ελεύθερα!
Να ουρλιάξω για την ζωή που μου παίρνετε!
και την πετάτε σαν σκουπίδι παράμερα...
που μου στερείτε και τα όνειρα ακόμα!
Πόσο με φοβίζουν όλοι αυτοί που δεν βλέπουνε...
πόσο με τρομάζουν αυτοί που ενώ βλέπουν
                                                δεν πράττουν...
Μέσα σ' αυτούς κι εγώ;;;
Έλα να ζωγραφίσουμε ένα όνειρο σ' ένα πανί από σύννεφο
και να το απλώσουμε μια ξάστερη νύχτα,
Να το φωτίσει προβολέας το φεγγάρι
Για να το δει
ΌΛΟΣ Ο ΚΟΣΜΟΣ

Μοστάκη Μαρία
27/1/1999

Κάποιες ταπεινές προσπάθειες έκφρασής μου, από το παρελθόν!